Een bisschop was op bezoek bij een groep kinderen die zich voorbereidden op het vormsel. Hij vroeg: ‘Hoe kunnen de mensen zien dat je christen bent?’ De jongens en meisjes keken elkaar beduusd aan. Zo’n vraag hadden ze helemaal niet verwacht. De bisschop stelde zijn vraag opnieuw en na een tijdje nog eens, en daarbij maakte hij een kruisteken. Zo wilde hij een tip geven aan het groepje. Ineens wist iemand een antwoord: ‘Liefde!’ De bisschop keek op. ‘Verkeerd’ wilde hij zeggen, maar hij herstelde zich net op tijd. (1)
Dit voorbeeld wil de eigenheid van pastorale zorg, als deelaspect van de totale zorg binnen de Pottelberg, schetsen. We vertrekken hierbij vanuit een ruime blik op pastorale zorg. In tegenstelling tot wat de bisschop uit het fragment hierboven eerst wou zeggen, beperkt pastorale zorg zich niet tot gebeden, christelijke rituelen en gesprekken met christelijke bewoners. De pastorale zorg vertrekt daarentegen vanuit het christelijke gebod van de liefde (2) en richt zich tot alle bewoners, ongeacht hun levensovertuiging. Het doel van pastorale zorg is dan ook samen met de bewoner op weg te gaan doorheen haar of zijn persoonlijke zinbeleving en hierbij tot steun te zijn.
(1) A. De Mello, Het gebed van de kikker, Tielt, 1988, p73
(2) Joh 15, 12: "Mijn gebod is dat jullie elkaar liefhebben zoals ik jullie heb liefgehad."
